"...Το σιτάρι που μεγάλωνε και κιτρίνιζε και το έπαιρνε ο αέρας σαν θάλασσα. Ένα κίτρινο, πράμα που τάραζε και λίκνιζε τον αέρα. Ένα απέραντο πράμα, λέμε, κίτρινο, ώσπου έφτανε το μάτι συ και που έκανε ακόμα και τον ουρανό να φαίνεται κίτρινός [...]Μέσα στα σιτάρια μεγάλωσα εγώ [...] Εκεί δα περπάτησα, έβγαλα τα δόντια μου, τα έσπασα, έπαιξα, κατούρησα, φίλησα..." (Σωτηρίου, 2018: 203)
Εργασίες:
1. Σύγκριση με το ποίημα του Κυριάκου Χαραλαμπίδη «Γλυκό του κουταλιού»
2. Τα κείμενα δίνουν αφορμή να συζητηθεί η συναισθηματική ανάγκη των αφηγητών να επισκεφτούν τις πατρογονικές εστίες.
3. Παράλληλη σκιαγράφηση των συναισθημάτων των αφηγητών των δυο κειμένων, του διηγήματος και του ποιήματος με αναφορά σε συγκεκριμένα χωρία και στίχους, αντίστοιχα.
1. Σύγκριση με το ποίημα του Κυριάκου Χαραλαμπίδη «Γλυκό του κουταλιού»
2. Τα κείμενα δίνουν αφορμή να συζητηθεί η συναισθηματική ανάγκη των αφηγητών να επισκεφτούν τις πατρογονικές εστίες.
3. Παράλληλη σκιαγράφηση των συναισθημάτων των αφηγητών των δυο κειμένων, του διηγήματος και του ποιήματος με αναφορά σε συγκεκριμένα χωρία και στίχους, αντίστοιχα.